بهترین مقاصد گردشگری جهان در سال 2018
مالت (Malta)
جمهوری مالت کشوری در جنوب اروپا در مرکز دریای مدیترانه است. این کشور از مجمع‌الجزایر کوچکی تشکیل شده که نقش استراتژیک مهمی در طول تاریخ داشته‌است و مکان مبارزه و برهم کنش بین اروپای در حال شکل‌گیری و فرهنگ و تمدن قدیمیتر آفریقا و خاورمیانه بوده‌است. پایتخت این کشور، شهر والِتا می‌باشد
تا همین اواخر این کشور که سابقا بخشی از مستعمرات بریتانیا بود، بیشتر محل گذراندن تعطیلات برای بازنشسته هایی به شمار می رفت که به دنبال آرامش بودند. اما پایتخت طلایی این کشور، والتا (Valletta) اکنون در صدر پایتخت های فرهنگی اروپا در سال ۲۰۱۸ قرار دارد. تاجران به دنبال کشف دوباره ظرفیت های این جزیره مدیترانه ای باستانی هستند. جوان ترها برای فستیوال های آنی ماک لاست اند فاند (Annie Mac’s Lost & Found) به مالت سفر می کنند که برای سومین سال متوالی با اجرای دیپلو اند جیمی اکس اکس (Diplo and Jamie XX) امسال هم برگزار خواهد شد. آنها برای دیدن سرگرمی های این فستیوال می آیند و کلاب هایی که طبق گفته جولیت ریکس مانند کمپ های چند صد ساله به شکل هتل های مدرن درآمده اند. خیره کننده ترین این موارد خانه ساحلی اینیالا (Iniala Harbour House) است که در ماه ژانویه باز می شود. مارک وینگارد، میلیونر سرمایه گذار از سه طراح خواسته تا این اقامتگاه ها را بازسازی کنند و ویژگی های اصیل آنها همچون دیوارهای سنگی، سقف و طاق های زیرزمینی را احیا نمایند. برای آن دسته از گردشگرانی هم که فکر می کنند همه چیز را دیده اند باید بگوییم که هتل می تواند فعالیت های شما را بر اساس برنامه سفرتان تنظیم کند.
بالی (Bali)
تاریخچه
مردم بالی از تبار نژادی ماقبل تاریخی هستند که از راه خاک اصلی قارهٔ آسیا در حدود ۲۵۰۰ پ.م. به مجمع‌الجزایر اندونزی کوچیدند. با رسیدن هندوها دورهٔ ماقبل تاریخ به پایان رسید. رسیدن هندوها در سال ۱۰۰ پ.م. به‌وسیلهٔ سفال‌نوشته‌های براهمی که بدست آمده‌اند تأئید شده‌است.
شاهنشاهی ماجاپاهیت (۱۲۹۳–۱۵۲۰ میلادی) که در جاوهٔ شرقی مستقر شده بود در سال ۱۳۴۳ یک کوچ‌نشینی هم در جزیره بالی برپا کرد. در پی نفوذ فرهنگی مسلمانان، شاهنشاهی ماجاپاهیت که هندو بود کمی پیش از ۱۵۰۰ میلادی، از بین رفت و این امر باعث مهاجرت گسترده هندوها به بالی شد.پس از آن این جزیره نیز به مانند دیگران مناطق اندونزی تحت سلطه استعمارگران هلندی درآمد و تا سال ۱۹۴۲ که توسط ارتش ژاپن اشغال گردید به صورت مستعمره باقی‌ماند.
جزیره بالی در سده اخیر نیز شاهد رویدادهای بسیاری بوده‌است، اشغال گران ژاپنی از هیچ گونه ظلم و ستم در این جزیره کوتاهی ننمودند.آنان به تخریب بسیاری از بناها ، معابد، مزارع و کشتار دسته جمعی بومیان پرداختند.در نهایت جنگ جهانی دوم و با انفجار بمب اتمی ،ارتش ژاپن متحمل شکست سهمگینی از آمریکا گردید. هم‌زمان با این رویداد آزادی خواهان و استقلال طلبان در اندونزی به رهبری سوکارنو و با یاری نیروهای آمریکایی موفق به شکست دادن و بیرون راندن اشغال گران ژاپنی و آزادی کشور شدند.
از آن پس این جزیره در آرامشی نسبی به سر می برد و بزرگترین رویداد تاریخی دو دهه گذشته آن انفجار بمب توسط گروههای اسلام‌گرایانه افراطی در سال ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ بوده‌است که منجر به از بین رفتن بیش از ۲۵۰ تن از گردشگران خارجی گردید.
امروزه بالی پس از عبور از فراز و نشیبهای بسیار یکی از مناطق گردشگری جهان گردیده است و حتی سالانه میزبان بسیاری از سمینارها و کنفرانسهای جهانی مانند آ سه آن است.
در کانگو (Canggu)، بالی دوباره متولد شده است. بریگید دلانی (Brigid Delaney) در برنامه جدید اندونزی گفت که کانگو را می توان بروکلین کنار دریا نامید. در این مکان کافه دارهایی را مشاهده خواهید کرد که غذاهای گیاهی و اسپرسو سرو می کنند. همچنین در کافه های ساحلی دیگر همچون لاون (The Lawn) موسیقی هیپ هاپ پخش می‌شود. هرجایی که زندگی سنتی جریان دارد هتل ها و مسافرخانه های زیبایی قرار گرفته که می توانید در آنها اقامت داشته باشید. رزرو سوئیت های مدرن اِسلو (The Slow) در فصول شلوغ سال کمی دشوار است اما کومو اکو بیچ (Como Echo Beach) رقیب خوبی برای این سوئیت ها می باشد که در آن پنت هاوس های دوبلکس با استخرهایی روی سقف قرار گرفته اند. به بالی جدید خوش آمدید.
اما فقط این نیست. در سال 2018 بالی یک سوپرایز دیگر هم دارد. کاپلا اوباد (Capella Ubad) چادرهای لوکسی به همراه جکوزی در اختیار گردشگران قرار خواهد داد که در میان جنگل های بارانی برپا خواهد شد. اقامتگاه سیکس سنسز اولواتو (Six Senses Uluwatu) هم ویلاهایش را به سبک بالی در بالای یک صخره در جنوب کوتا (Kuta) بنا کرده است.
تفلیس در کشور گرجستان (Tbilisi, Georgia)
نام این شهر در زبان گرجی «تْبیلیسی» است. (مشتق از واژهٔ «تْبیلی» به معنای گرم؛ منسوب به چشمه‌های آب گرم تفلیس). از آنجایی که تفلیس یکی از مراکز مهم فرهنگی اسلام به‌شمار می‌آمد، با نام عربی خود یعنی «طفلیس» مشهور شد و تا چندی پیش نیز در اکثر زبان‌ها «تفلیس» یا «تیفلیس» شناخته می‌شد. سپس به خواستهٔ دولت گرجستان، نام این شهر به نام اصلی آن تغییر یافت، اما همچنان در ایران، ترکیه، آلمان، قزاقستان و کشورهای عربی «تفلیس» نامیده می‌شود.
ممکن است قفقاز به عنوان مقصد سفر بعدیتان کمی بعید به نظر برسد. اما خوشبختانه افرادی قبل از ما گرجستان را دیده‌اند. در سریال کانال 4 (Channel 4) تابستان گذشته که نام آن از روسیه تا ایران بود، لویسون وود (Levison Wood) از دیدنی های گرجستان پرده برداری کرد. او گفت اگر می خواهید فقط یک شهر در قفقاز را ببینید، بهتر است به تفلیس بروید.
در سال 2018 و با صدمین سالگرد استقلال این کشور اوراسیایی، زمان خوبی برای سفر به گرجستان و جشن گرفتن در این پایتخت منحصر به فرد است. تفلیس مانند شهری با بالکن های رنگی و ترکیبی از هنر نو و کلیساهای ارتدوکس شرقی است. مسافرخانه های کوچکی که به وسیله پیرزن ها اداره می شود در کنار کافه ها و اقامتگاه های مدرنی که به وسیله جوان ترها اداره می شوند به چشم می خورد. یک مسافرخانه کوچک به سبک سوهو (Soho) که قبلا یک چاپخانه بود می تواند تمام شک های شما را درباره جالب بودن قفقاز برطرف کند.
سی شل (Seychelles)
تاریخ
سیشل در سال ۱۵۰۱ توسط واسکو دوگاما کشف شد. این جزایر در میان سال‌های ۱۷۵۶ و ۱۷۹۴ توسط فرانسویان اداره می‌شد و در سال ۱۷۹۴ به دست انگلیسیها افتاد و در ۱۸۱۴ رسماً یکی از مستعمرات بریتانیا گشت. پس از ۱۸۳۰ بسیاری از بردگان آزادشده برای سکونت به این جزایر آمدند و از سده نوزدهم جزایر سیشل یکی از مناطق محبوب گردشگری برای اعیان بریتانیایی بود.
سیشل در سال ۱۹۷۶ استقلال یافت. در ۱۹۷۷ فرانس آلبرت رنه نخست‌وزیر وقت کودتایی را بر ضد جیمز مانشام، رئیس‌جمهوری وقت، رهبری کرد و نظام تک‌حزبی و سوسیالیستی را برقرار ساخت و خواستار عدم تعهد شد. کوشش‌هایی که برای سرنگونی رنه به اجرا گذاشته شد از جمله به‌کارگیری مزدوران آفریقای جنوبی (۱۹۸۱) ناموفق بود. در ۱۹۹۲ انتخابات چندحزبی برگزار شد؛ جیمز مانشام به سیشل بازگشت و رهبری حزب دموکرات را برعهده گرفت. فرانس آلبر رنه تا آوریل ۲۰۰۴ قدرت را در دست داشت و در آن تاریخ، جیمز میشل، که از هم‌حزبی‌های او بود به ریاست‌جمهوری برگزیده شد. جزایر سی شل در اوائل قرن هجدهم به تصرف فرانسویان درآمد، ولی انگلیسیها در سال ۱۷۹۴ این جزایر را به تصرف خود درآوردند. جزایر سی شل تا سال ۱۹۰۳ بخشی از حکومت مستعمره دیگر انگلیس در شرق آفریقا، جزایر موریس بود تا اینکه در این سال به مستعمره مستقلی تبدیل شد. سی شل در سال ۱۹۷۶ استقلال یافت و یک سال بعد نخست‌وزیر این کشور فرانس آلبر رنه با یک کودتا حکومت را به دست گرفت. سی شل یکی از اعضای جامعه مشترک‌المنافع انگلستان است
سی شل از همسایگان خود یعنی مالدیو (Maldives) و موریس (Mauritius) کمی ساده تر است و در اینجا لوکس بودن کمی معنای متفاوتی دارد و با طبیعت وحشی آمیخته شده است. جنگل های باستانی، شن سفید ساحلی و صخره های سیاه در پس زمینه آسمان آبی سی شل را مانند تصاویر روی کارت پستال ها کرده است. در هر گوشه از این مجمع الجزایر اقیانوس هند افسانه های محلی درباره گنج های پنهان و غارهای پنهان در صخره ها می شنوید. اما رسیدن به این بهشت زمینی کمی دشوار است. سی شل در ۱۶۰۰ کیلومتری شرق آفریقا قرار دارد اما شما می توانید از ماه مارس ۲۰۱۸ به وسیله خطوط هوایی بریتانیا مستقیما به سیشل سفر کنید.
لا پاز (La Paz) در بولیوی
تاریخچه
این شهر در سال ۱۵۴۸ به وسیله آلونسو دو مندوزا در محل اسکان بومیان آمریکایی به نام چوکوئیاگو بنا نهاده شد که نام کامل آن اساساً «Nuestra Senora de La Paz » (یعنی « بانوی آرام ما) می‌باشد.
این نام یادآور حفظ آرامش در پی قیام گنزالو پیزارو و فاتحان دو شورش علیه بلاسکو نیونیز ولا، اولین نایب السلطنه پرو بوده‌است.
در سال ۱۸۲۵، پس از پیروزی قاطع جمهوریخواهان آیاکوچو بر ارتش اسپانیا در راستای جنگهای استقلال در آمریکای جنوبی، نام کامل این شهر به » La Paz de Ayacucho« (یعنی » آرامش آیاکوچو" ) تغییر داده شده‌است.
در سال ۱۸۹۸، لاپاز به جایگاه « غیر رسمی» حکومت ملی تبدیل شد، در حالی که شهر سوکره تنها به عنوان پایتخت اسمی باقی ماند. این تغییر موجب جابجایی اقتصادی بولیوی از استخراج معدن در پوتوسیه به بهره برداری از(معادن) قلع در نزدیک ناحیه اورورو شده، و در نتیجه قدرت اقتصادی و سیاسی در میان بسیاری از ثروتمندان کشور توزیع گردید.
لا پاز در پایین دره برف گرفته و کوه های ایلیمانی (Illimani) واقع شده است و همواره به عنوان یک شهر جالب توجه شناخته می شود. این شهر لقب مرتفع ترین پایتخت دنیا را از آن خود کرده که کوهنوردها و کوله گردهای زیادی را به خود جذب می کند. بنابر گفته کریس موس، لا پاز، اکنون با سرعت زیادی به سوی آینده درخشان خود حرکت می کند.
هتل داران و رستوران داران زیادی اخیرا به این شهر آمده اند تا به سنت های دیرینه آن جان تازه ای بدهند. افرادی همچون نوما (Noma) که از همکاران کلاس مایر (Claus Meyer) بوده اند در این شهر رستوران داری می کنند و غذاهای محلی را با شیوه های به خصوص خود طبخ می کنند. اولین هتل بوتیک شهر یعنی آتیک (Atix) توسط یک طراح نیویورکی در استدیو باروفسکی به شکل یک متوازی الاضلاع ساخته شده است. در نهایت باید بگویم که لا پاز استایل یک شهر با ارتفاع ۳۷۰۰ متر از سطح دریا را دارد.
ژاپن (Japan)
مجمع‌الجزایر ژاپن ( نیپون یا نیهون) کشوری در اقیانوس آرام در آسیای شرقی است، که یکی از قدرت‌های اصلی اقتصادیِ جهان و سومین اقتصاد بزرگ جهان از نظر تولید ناخالص داخلی است. (۵/۴۷۴ تریلیون دلار در سال ۲۰۱۰ به گزارش صندوق بین‌المللی پول). ژاپن یک کشور پادشاهی‌است که برمبنای قانون اساسی ژاپن اداره می‌شود.
ژاپن کشوری کاملاً محصور شده در آب است که با مرزهای آبی با کشورهای چین، کره جنوبی، کره شمالی و روسیه همسایه‌است. این کشور در پایان جنگ جهانی دوم، تمامی متصرفات فراسوی دریایی خود، از جمله کشور کره را که در آن زمان ۴٫۵٪ درصد کل کشور را تشکیل می‌داد، از دست داد. وسعت کنونی ژاپن ۳۸۷۰۰۰ کیلومتر مربع است (کمتر از ایالت کالیفرنیا در آمریکا)، تقلیل یافت.
ژاپن با جمعیتی در حدود ۱۲۸ میلیون نفر دهمین کشور پرجمعیت جهان است. توکیو پایتخت ژاپن با بالغ بر ۳۵ میلیون نفر جمعیت از بزرگترین و گرانترین پایتخت‌های جهان است.
ژاپنی‌ها کشورشان را «نیپون کوکو» خطاب می‌کنند که به معنی خاستگاه خورشید است. مطالعات باستان‌شناسی سابقه سکونت انسان در این کشور را از دوران پارینه‌سنگی پسین می‌داند. ژاپن کشوری کوهستانی‌است و بیشتر جزایر آن آتشفشانی و بشدت زلزله‌خیز است، آمار نشان می‌دهد که سالانه حدود ۱۵۰۰ زمین لرزه در ژاپن روی می‌دهد.
کشور ژاپن عضو سازمان ملل متحد، جی۴، جی۸ و APEC است. ژاپن پنجمین بودجه دفاعی جهان را دارد (۶۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۱) و چهارمین کشور صادرکننده در جهان (۷۶۷ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۰) و ششمین کشور بزرگ واردکننده است (۶۳۹ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۰).
در جنگ جهانی اول، ژاپن از متفقین بود و در جنگ جهانی دوم با متفقین می‌جنگید. پایان جنگ جهانی دوم برای ژاپن بسیار تلخ بود، آنها پس از جنگی دراز مدت در اقیانوس آرام، سرانجام پس از بمباران اتمی هیروشیما و ناگازاکی، بدون قید و شرط تسلیم شدند. برآیند این جنگ خانمان‌سوز برای ژاپن به اندازه‌ای وحشتناک بود که بسیاری از تحلیلگران در توصیف آن، عبارت «به کلی ویران شده» را به کار بردند. ژاپن پس از اشغال توسط آمریکا، با یک برنامه پیگیر توسعه صنعتی به رشد اقتصادی چشمگیری دست یافت و به یکی از بزرگترین اقتصادهای دنیا و همچنین دومین قدرت صنعتی جهان بدل شد. این کشور همچنین از بزرگترین هم‌پیمانان و شرکای تجاری آمریکا در قاره آسیا است.
در عصر حاضر این جزیره بسیار مورد توجه قرار دارد. سنت های دیرینه ناگهان در غرب طرفداران زیادی پیدا کرده اند. این سنت ها در ژاپن به وفور به چشم می خورند. از احترام به طبیعت که در ژاپن به آن شینتویسم می گویند تا طراحی های منحصر به فرد، غذای عالی و صنعت مد متفاوت، همگی در ژاپن دیده می شوند. ژاپن را می توان سایت پینترستی نامید که جان گرفته است و همچنین باید بدانید که صنعت گردشگری در ژاپن در سه سال گذشته دو برابر رشد داشته. چالش پیش روی گردشگران این است که سنت های دیرینه و معنوی ژاپن را در کنار شهرنشینی و مدرنیسم آن حس کنند. ساپورو (Sapporo) پایتخت هوکایدو شمالی (northern Hokkaido) سنت های بسیاری دارد. در این شهر رستوران هایی که نوشیدنی را به همراه غذای گیوزا (Gyoza) سرو می کنند، گذرگاه های مترو که از آن استفاده های دیگری می شود و زیرزمین های متروکه ای که در آن گالری بر پا شده است قابل تامل هستند. شباهت های این شهر با شهر خواهر خوانده اش یعنی پورتلند (Portland) در اورگن (Oregon) بسیار زیاد می باشد. همانطورکه چارلز اسپرکلی برای ما نوشته است، جزیره کی (Kii) یک منطقه بکر است که در آن کوه های باران خورده مانند زیارتگاه هستند و در بازار ماهی آنجا یعنی کاتسورا (Kaatsura) ماهی های تن بسیار تازه تر از توکیو عرضه می شوند.
بولونیا (Bologna) در کشور ایتالیا
بولونیا (به ایتالیایی: Bologna) بزرگترین شهر و مرکز ناحیه امیلیا رومانیا و نیز استان بولونیا در شمال ایتالیا است. بولونیا با جمعیتی بالغ بر ۲۵۷ ۳۸۸ تن، هفتمین شهر پرجمعیت در کشور ایتالیا به‌شمار می‌آید.
قدیمی‌ترین دانشگاه جهان، دانشگاه بولونیا در این شهر قرار دارد. همچنین مقر کمپانی‌های خودروسازی لامبورگینی، مازراتی، پاگانی و فراری و نیز شرکت موتورسیکلتسازی دوکاتی در نزدیکی بولونیا واقع شده‌اند.
از این شهر بعضاً به عنوان گرانترین شهر ایتالیا یاد می‌شود. پیاتزا ماجوره میدان اصلی شهر بولونیا است
این شهر به علت فلورانس، رم و پیزا که جاذبه های گردشگری محبوب و معروف در ایتالیا هستند فراموش شده و معمولا بسیاری از گردشگران به سادگی از آن عبور می کنند. بولونیا همیشه برای افرادی که به زرق و برق علاقه دارند جذاب بوده اما این یک اشتباه است. بولونیا تنها تاریخ، قلعه های قرون وسطایی، کوچه باغ ها و بازارهای پیازا (Piazzza) نیست، بلکه چیزی فراتر از آن می باشد. فستیوال خیابانی پراتیلو (Pratello) در ماه آوریل یک جشن رنگارنگ و پر سر صدا است. نام مستعار بولونیا یعنی لا روسا (La Rossa) به خوبی بیانگر هر دو ویژگی مهم شهر یعنی آجرهای قرمزش و علاقه شدید مردم به سوسیالیسم است.
برخی معتقدند که مشهور شدن شهرها به علت غذای آنها می‌باشد. در بولونیا مردم ترجیح می دهند به اسپاگتی های مخصوصشان ال راگو (al Ragu) بگویید. در سال های اخیر یک پارک ۲۰ هکتاری مخصوص غذا و خوردنی ها در این شهر باز شده است که در آن رستوران های متنوعی یافت می شود. بهتر است برای آشنایی بیشتر با شهر به جست و جوی فرهنگ شهری آن باشید. در کافه های کوچک هنری و انباری هایی که تبدیل به گالری هنری شده اند یا حتی فستیوال موسیقی و هنر دیجیتال روبات ها این موضوع را به خوبی نشان می دهند. اخیرا گلخانه های متروکه پارک گیاردینی مارگاریتا (Giardini Margherita) را به صحنه هایی برای اجرای زنده موسیقی و نمایش فیلم تبدیل کرده اند. در همان حوالی هم یک کلیسای قرن چهاردهم تبدیل به یک بوتیک شده که می توانید از آن بازدید کنید.
بریتانیا (United Kingdom)
ریشه نام
در این مورد تعاریف متفاوتی وجود دارد. احتمالاً این نام ریشه در زبان اولین ساکنین جزیره دارد. نام لاتین Britannia از کلمه brith از زبان سلت‌ها مشتق شده و به معنای رنگارنگ یا لکه دار است. از قرار معلوم رنگ کردن بدن در آن دوران رایج بوده.
براساس برخی منابع دیگر نام بریتانیا برگرفته از نام قدیم این ناحیه در زمان بریتانیای روم به همراه شمایلی انسان‌دیسی شده در ظاهر یک بانو از الهه‌ای فنیقیه‌ای می‌باشد
بریتانیا بیش از هر زمان دیگری توریست ها را به این جزیره خنک می کشاند و آنها این کشور را جالب تر از هر زمان دیگر می یابند. در لندن تغییرات بسیار به روزی در حال رخ دادن است. سوهو (Soho) و محله کاونت گاردن (Covent Garden) با رستوران های هیجان انگیز توسط گارسون ها اداره می شوند. امسال حداقل شش هتل مدرن و جالب افتتاح شده و در کنار آنها هتل های قدیمی هم دستی به سر و روی اتاق هایشان کشیده اند.
در شهر بریستول گالری های هنری و کافه ها به سبک خلاقانه ای اداره می شوند. حتما برایتان جالب خواهد بود که بدانید بریستول شهر هنرمندی همچون بنکسی می باشد. علاوه بر شهرت این شهر به علت غذاهایش و گالری عکاسی جدیدی که توسط مارتین پار افتتاح شده، یک هتل هنری هم در سال 2018 افتتاح خواهد شد که به سبک منطقه هایی همچون برایتون (Brighton) و پیملیکو (Pimlico) ساخته شده است.
یک سوپرایز دیگر امسال این خواهد بود که در داندی (Dundee) یک موزه ویکتوریا و آلبرت (V&A Museum of Design) افتتاح خواهد شد که در آن گالری ها و هنرمندان زیادی فعالیت خواهد داشت تا مردم در خلیج تای (Firth of Tay) اوقات خوشی داشته باشند.
اقیانوس آرام در مکزیک (Mexico's Pacific Coast)
اگر بگوییم تولوم (Tulum) بیشتر به درد کسانی می خورد که به دنبال یک تعطیلات لوکس هستند، آنگاه می توان گفت که ساحل عاج به درد کسانی می خورد که استایل های هنری دارند. سیولیتا (Sayulita) در 30 کیلومتری مرکز این مکان یعنی پورتو والارتا (Puerto Vallarta) قرار دارد و در ظاهر ممکن است یک ساحل خلوت و ساکت به نظر برسد. این ساحل به درد کسانی می خورد که در حالیکه شنی شده اند با ظاهر یک بوهمین به دنبال مغازه های عتیقه فروشی و مسافرخانه های عجیب و غریب می گردند. در میان فروشنده های تاکو (Taco) طراحانی از سراسر نیویورک و پاریس را می بینید که برای خودشان فروشگاه های کوچک هنری دارند.
اگر کمی به سمت جنوب بروید به پورتو اسکوندیدو (Puerto Escondido) خواهید رسید که محل بهتری برای گشت و گذار است. امروزه این مکان تبدیل به محل زندگی طراحان شده است. محله هنری کاسا وابی (Casa Wabi) همچون دیدگاه بوسکو سودی (Bosci Sodi) می باشد، کسی که متولد مکزیک بوده اما در بروکلین زندگی کرده و در نهایت توسط معماری ژاپنی به نام تادو آندو (Tado Ando) آموزش دیده است. بخشی از این محله محل زندگی هنرمندان می باشد و بخشی از آن را گالری ها تشکیل می دهند. هتل اسکوندیدو مانند خانه های سنتی مکزیک ساخته شده که به استخر مجهز هستند. کاسا اینسپاراسیون (Casa Insparacion) ویلاهای ساحلی این مجموعه می‌باشد و مازونته (Mazunte) یک اقامتگاه پر جنب و جوش تر برای جوان ها است.
بوتسوانا (Botswana)
خواستگاری کردن هری از میس مارکل یک شاهکار هنری بود. چه کسی می تواند به یک شاهزاده در بوتسوانا جواب رد بدهد؟ سرزمین جنوبی آفریقا در دلتای اوکاوانگو (Okavango Delta) با حیات وحش عجین شده است. بوتسوانا نه تنها یکی از بهترین مقاصد سافاری در قاره آفریقا است بلکه یکی از نایاب ترین فرصت ها برای گشت و گذار در میان حیوانات با قایق می باشد. در حدود 30 درصد از کل این سرزمین به پارک محافظت شده یا محل برگزاری بازی های مختلف تبدیل شده است ولی این موضوع مانع از سفر شما به بوتسوانا نمی شود. به علت سفر خاندان سلطنتی به این مکان و اعلام عمومی این تصمیم در تلویزیون، ممکن است کمی سخت هتل پیدا کنید.
سافاری های حیات وحش زمان خوبی را برای بازگشایی دوباره انتخاب کرده اند. کمپ کوروکوی (Qorokwe) در چشمه های آب گرم اوکاوانگو برپا خواهد شد و متشکل از 9 چادر لوکس با امکانات رفاهی کامل است که از چوب و الوار و لوازم اولیه مقاومی ساخته شده اند و هر چادر برای خودش فضای شخصی دارد. این کمپ ها در مناطق محافظت شده مورمی گیم رزرو (Moremi Game Reserve) هستند و میهمانان می توانند انتخاب کنند که می خواهند در چه نوع فعالیت هایی اعم از پیاده روی و قایق سواری شرکت کنند. لازم به ذکر است که برق این کمپ تماما از طریق انرژی خورشیدی تامین می شود.
منابع :
cntraveller
touristgah
ویکی پدیا
مطالب مرتبط :
شهرهای رویایی اروپا که کمتر شناخته شده اند
توضیحات کارت های اعتباری و تخفیف هتل،شرکت توسعه هتل سازی دریا
