معرفی 30 روستای زیبا و دیدنی ایران - بخش اول

1-روستای حصار دیلم

 

 

روستای حصار، در دهستان لیراوی جنوبی شهرستان دیلم قرار داشته و جمعیتی در حدود هزار نفر را در خود جای داده است.

جاذبه های تاریخی این روستا شامل قلعه آقا خان مربوط به دوره قاجار و خرابه های سینیز که یکی از بنادر قدیمی مربوط به اواخر دوره ساسانی می باشد را می توان نام برد.

همچنین این روستا برخوردار از یک مجتمع گردشگری است که در آن رسومات محلی به اجرا در می آید. جاذبه های طبیعی این روستا نیز شامل باغات، سواحل بکر و سد دیله ای است.

 

2-روستای کزج

 

 

روستای کزج جزو 12 روستای هدف گردشگری اردبیل و 10 روستای دارای بافت با ارزش معماری سنتی در كشور محسوب می‌شود. نام آن برگرفته از كلمه «كزه» یعنی چوبدستی است.اسم کزج در برخی از لغتنامه ها به انگورستان نیز معنی شده است.

معماری این روستا پلکانی است. آنچه این روستا را حائز اهمیت ساخته است علاوه بر معماری منحصر به ‌فرد، علاقه اهالی به حفظ این نوع معماری و تاكید بر حفاظت و حراست از سنن، آداب، رسوم و فرهنگ گذشته این خطه است.

روستای گردشگری کزج روستای کزج در ۱۵ کیلومتری شمال‌ غربی هشجین در استان اردبیل واقع است. بافت سنتی، معماری خاص اماکن مسکونی، قرار گرفتن در کوهپایه، بهره مندی از طبیعت بکر و زیبا، جاری شدن رودخانه قزل اوزن درست از بین باغات روستا، قدمت و پیشینه تاریخی و صنایع دستی موجب گردیده است که این روستا به یکی از جاذبه های توریستی استان اردبیل تبدیل گردد. باغداری و دامداری و کشاورزی شغل عمده اهالی این منطقه میباشد. فاصله این منطقه از خلخال ۵۷ کیلومتر و از هشتجین ۱۷ کیلومتر میباشد. رودخانه قزل اوزن از ۱ کیلومتری غربی این روستا می‌گذرد، این خانه های روستا بافتی شبیه شهر تاریخی و توریستی ماسوله پدید آورده‌است. آنچه این روستا را حایز اهمیت ساخته علاوه بر معماری علاقه اهالی به حفاظت و حراست از سنن، آداب، رسوم و فرهنگ گذشته این خطه است.

 

3-روستای میمند

 

 

میمند روستایی صخره‌ ای در دهستان میمند از توابع شهرستان شهربابک در استان کرمان در جنوب شرقی ایران است. روستایی شبیه به روستای کندوان در اسکوی آذربایجان؛ یکی از مکان‌ های شگفت‌ انگیزی که انسان و طبیعت برای ساخت آن دست به دست هم داده‌ اند. «کیچه» خانه‌ های غار مانند اهالی این روستا در حفره‌ هایی داخل دامنه‌ رسوبی کوه ساخته شده‌ اند. این رسوبات آنقدر نرم هستند که با کمک ابزار و با دست قابل شکل‌ دادن هستند و آتقدر سخت و محکم‌ که می‌ توان زیر سقف آنها به راحتی و بدون نگرانی خوابید. خانه‌ های آن درست مثل خانه‌ های کندوان بر روی یکدیگر ساخته شده‌ اند؛ پنجره و یا دودکش ندارند و در کنار گُنبه‌ ها و کپر ها مجموعه‌ ای از خانه‌ های ییلاقی و قشلاقی را برای ساکنان تشکیل داده‌ اند.
میمند روستایی صخره‌ ای و دستکند با چند هزار سال قدمت است. این بنای دستکند باستانی، بی‌ گمان از نخستین سکونت‌ گاه‌ های بشری در ایران به شمار می‌ رود. روستای میمند روی هم رفته دارای ۴۰۶ کیچه و ۲۵۶۰ اتاق می‌ باشد. ساکنان این روستا دارای آداب و رسوم خاص هستند و در زبان و گویش آنها هنوز از کلمات پهلوی ساسانی استفاده می‌ شود. میمند در سال ۱۳۸۴ جایزه‌ جهانی «ملینا مرکوری»، جایزه‌ ای که هر دو سال یکبار به تعامل هنر، فرهنگ، انسان و طبیعت تعلق می‌ گیرد را از آن خود کرد.
این روستا در سال 2015 به شماره 1423 به ثبت جهانی یونسکو رسید.

 

4-روستای اورامان تخت

 

 

اورامان تخت در ناحیه جنوب شرقی شهرستان مریوان از توابع استان کردستان قرار گرفته و تنها 170 کیلومتر از مرکز استان سنندج فاصله دارد. این نقطه بهشت گونه در ارتفاعات 1450 متری از سطح دریا آرمیده، آب و هوایش در فصل بهار و تابستان معتدل و در پاییز و زمستان سرد می باشد. این دهکده زیبا نه تنها یکی از خیره کننده ترین مناطق کوهستانی زاگرس بلکه خارق العاده ترین نقطه ایران به شمار می رود. در اطراف این روستا باقی مانده هایی از آتشگاه های زرتشتی یافت شده است، کشفیاتی که دال بر اعتقاد مردم این سرزمین به دین زرتشتی قبل از ظهور اسلام دارند. امروزه ساکنین این روستا پیرو مذهب سنی می باشند و با لهجه هورامی از گویش کردی سخن می گویند. از یکی از جاذبه ای این روستا می توان به خانه پیرشالیار اشاره کرد.
نام این دهکده رویایی از دو بخش اورا و مان تشکیل شده است که در لغت به معنای سرزمین اهورا می باشد. البته در اوستا اورا معنای خورشید می باشد بنابراین اورمان را می توان به عنوان سرزمین خورشید نیز معنا کرد.
با توجه به قرار گرفتن اورامانات تخت بر روی دامنه ای با شیبی بسیار تند، منطقه مسکونی این روستا نیز مانند ماسوله متراکم و پله ای است. به بیانی دیگر سقف هر خانه حیاط خانه ای دیگر را تشکیل داده. البته زیبایی های این ساختار متفاوت در کنار استفاده عمده از سنگ و چوب به عنوان مصالح در ساخت ساختمان ها تکمیل می شوند. در این دهکده زیبا برخلاف کوهستانی بودنش جنگل هایی سرسبز و متراکم به چشم می خورد، جنگل هایی بزرگ که درختانی زیبا از آنها سربرافراشته اند و تصویری رویایی را در منطقه خلق کرده اند. در این روستا گیاهان دارویی مانند شیرن بیان و موم بومی زنبور عسل یافت می شود و گلابی، انار، انگور و انجیر آن هم همگی حرف هایی برای گفتن دارند.

 

5-روستای اوان

 

 

روستای اوان در فاصله ۸۰ کیلومتری شهر قزوین و قرار دارد و یکی از روستاهای بخش الموت شرقی به حساب میآید. یکی از دلایلی که باعث معروفیت این روستا شده قرار گیری دریاچه اوان در کناری آن است.
دریاچه اوان که در نزدیکی این روستا قرار گرفته، از جاذبه‌های طبیعی بسیار زیبا و مخاطب پسند آن میباشد. شغل اکثر اهالی روستای اوان کشاورزی و دامداری میباشد، گرچه به تازگی تعدادی از اهالی به سمت پرورش ماهی و پذیرایی از گردشگران (مانند مسافرخانه، رستوران و…) روی آورده‌اند.

 

6-روستای ماخونیک

 

 

روستای «ماخونیک» یکی از روستاهای شگفت‌انگیز جهان است و به لحاظ شهرت آن به شهر لی‌لی‌پوت‌ها، جذابیت‌های حیرت‌انگیزی دارد. از روستای ماخونیک تا افغانستان نیم ساعت فاصله وجود دارد و مردم ماخونیک اصالتاً افغانستانی هستند که در چند قرن پیش از افغانستان کوچ کرده‌اند و ماخونیک را جهت زندگی برگزیده‌اند. این روستا در فاصله‌ی ۷۸ کیلومتری شرقی شهر سربیشه در استان خراسان جنوبی و در مسیر جاده‌ی سربیشه به روستای دُرُح قرار دارد.
روستای ماخونیک به دلیل معماری، آداب و رسوم و فرهنگ خاص مردمانش به عنوان یکی از هفت روستای شگفت انگیز جهان معروف شده است. ماخونیک روستایی است که در کوه‌هایی بدون علف در ناحیه‌ای دور از دسترس و جایی که می شود قرن‌ها بدون دیده شدن زندگی کرد و از نظر ها ناپدید ماند، محصور شده است.
در گذشته این روستا هیچ راه دسترسی به بیرون نداشت و در سال‌های اخیر برای دسترسی به این روستا قسمتی از کوه را شکاف داده تا جاده‌ای برای روستا بسازند. مهمترین ویژگی روستای ماخونیک بافت قدیم روستا است که در آن، خانه‌های محقر خشتی و گلی بدون حیاط و ایوان و پنجره و کیپ تا کیپ هم ساخته شده اند که هنوز بعد از گذشت سال‌ها برخی از اهالی این روستا در این خانه‌ها زندگی می‌کنند.

 

7-روستای کندوان

 

کندوان یکی از سه روستای صخره‌ای جهان و یکی از زیباترین جاذبه‌های گردشگری استان آذربایجان شرقی به شمار می‌رود. برای آشنایی بیشتر با این جاذبه طبیعی و منحصربه‌فرد با کجارو همراه باشید.
روستای کندوان یکی از جاذبه‌های گردشگری زیبا و منحصربه‌فرد استان آذربایجان شرقی به شمار می‌رود که عمده شهرت خود را مرهون خانه‌هایی است که به شکل کندوی عسل در دل صخره‌های سنگی کنده شده‌اند.
 

8-روستای باغچه جوق

 

روستای باغچه جوق به دلیل موقعیت قرارگیری و دارا بودن آب و هوای خنک، هر ساله گردشگران زیادی را به سمت خود جذب می کند. علاوه بر این ها، روستای باغچه جوق دارای یک کاخ تاریخی با شکوه است که قدمت آن به دوران قاجار برمی گردد و همچون نگینی در این روستا می درخشد.

از سمت ماکو به سمت غرب و مرز بازرگان حرکت کنید، پس از طی چهار کیلومتر، عمارت زیبای درون روستای باغچه جوق و باغ های سبز و بی نهایت آن خود را نشان می دهند و شما را به سمت خود فرا می خوانند. این روستا از غرب و جنوب به دامنه کوه چرکین و چشمه ای به نام کلیسه می رسد. کوه چرکین یا چیرچین که از لحاظ ارتفاع یکی از بلندترین کوه های منطقه است و در سمت دیگر خود به دره زیبای آناسو می رسد، با ارتفاعی نزدیک به 2774 متر فرصت مناسبی را برای کوهنوردان فراهم می کند تا ضمن بازدید از منطقه و جاذبه های آن، تجربه صعود را هم کسب کنند. البته موقعیت قرارگیری این کوه به نحوی است که در فصول سرد سال استفاده از وسایل فنی را برای کوهنوردن الزامی می کند.

روستای باغچه جوق در فصل تابستان آب و هوای خنکی دارد و به همین دلیل بسیاری از اهالی ماکو از روستای باغچه جوق به دلیل خاصیت ییلاقی آن استفاده می کنند. علاوه بر آب، وجود باغات فراوان و قرار داشتن در کنار چشمه کلیسه نیز موجب هوای مطبوع و دلپذیر روستای باغچه جوق گشته است.

 

9-روستای حسنلو

 

 

استان آذربایجان غربی آثار تاریخی زیادی را در خود جای داده که یکی از باستانی ترین آن ها تپه حسنلو است، تپه ای با قدمت چندین هزار ساله که یادآور تاریخ بلندبالای این منطقه است. برای دیدن این جاذبه باید به شهر نقده بروید شهری که در جنوب شرقی ارومیه قرار دارد و میراثی ارزشمند از گذشتگان را در خود جای داده است.
در ۹۵ کیلومتری جنوب شرقی ارومیه، شهری تاریخی جای دارد شهر نقده که یکی از مهمترین جاذبه هایش تپه حسنلو است، تپه ای که در اطراف این شهر قرار دارد و از آثار تاریخی باارزش ایران است. حسنلو، تپه ای بزرگ و دایره ای به قطر ۲۵۰ تا ۲۸۰ متر است که در بین دو روستای حسنلو و امین لو جای دارد و در پیرامون آن تپه های قدیمی دیگری هم به چشم می خورد. این طور که مشخصه اولین کسانی که بر روی این تپه زندگی می کردند قومی به اسم مانائی بودند. به گفته باستان شناسان در ۱۰ دوره ی مختلف زمانی افرادی بر روی این تپه سکونت می کردند که در ادامه درباره ی آن ها بیشتر حرف می زنیم.
سکونت در این تپه ۱۰ دوره مختلف زمانی دارد که در میان آن ها دوره دهم از همه قدیمی تر است که در حدود ۶ هزار سال قبل از میلاد شروع شده است. از دوره های دهم، نهم و هشتم اطلاعات زیادی در دست نیست حال آنکه درباره ی دوره های هفتم تا اول اطلاعات بیشتری در دست است چون بر روی این تپه آثار بیشتری از این دوره ها پیدا شده است. مثلا ظروف خاکستری سفالی کشف شده در این محل متعلق به دوره پنجم سکونت هستند و به نظر می آید که بناهای خشتی و گلی هم برای همین دوره باشد. از مهمترین آثاری که از دوره چهارم سکونت به جای مانده بناهای سنگی است که اطلاعات زیادی را درباره آن دوره به دست می دهد. دوره سوم سکونت همزمان با حکومت مادها و دوره دوم سکونت همزمان با دوره پارت ها می باشد. دوره اول هم مصادف با اواخر دوره ساسانی و اوایل اسلام است که امروز هیچ آثاری از آن دوره در حسنلو دیده نمی شود و همگی نابود شده اند. یکی از با اهمیت ترین دوره های سکونت بر روی تپه دوره چهارم است که اغلب بناهای سنگی متعلق به این دوره اند و تا به امروز بررسی های زیادی هم بر روی آن ها صورت گرفته است.

 

10-روستای اندبیل

 

روستای اندبیل از مهمترین مراکز گردشگری اذربایجان است که در همه‌ی فصول به بهانه‌های مختلف گردشگران و طبیعت دوستان را به خود جذب می‌کند. این روستا پیشینه‌ی تاریخی دور و درازی دارد.
روستای اَندَبیل، از توابع جنوب شهر اردبیل است و با شهرستان خلخال ۳ کیلومتر فاصله دارد. این روستا، همچون سایر مناطق اطرافش از طبیعتی بکر و زیبا تشکیل شده و امروزه تبدیل به یکی از مقاصد مهم گردشگری ایران شده است. روستای اندبیل از سکونت‌گاه‌های تاریخی آذربایجان است و در کتب تاریخی بسیاری از آن صحبت شده است.
ذکر و خیر این روستای زیبا در کتب تاریخی قرون دو و سه قمری به چشم می‌خورد و همین شاهد بر آن است که اندبیل قدمت چندهزار ساله دارد. وجود آثار تاریخی مثل آتشکده و قلعه‌ی کفو نیز در این روستا همچنان خبر از اصالتی دور و دراز می‌دهد. این روستا دارای سکونت‌گاه‌هایی متراکم در پایه‌ی کوه است و شبیه به تصاویری که از روستا‌های سرسبز ایران می‌بینیم، کوچه‌های باریک و تو در تو دارد و صدای جوی آب در آن‌ها طنین انداز است.
کوچه و خیابان‌های اندبیل، به جای دود و شلوغی و ساختمان، به درختان سر به فلک کشیده و انبوه مزین است و قدم زدن در آن‌ها خود تماشایی منحصر به فرد. این روستا به خوبی با مناطق اطرافش اخت شده است، شیروانی‌ها و دیوار‌های کاهگلی بیانگر این ادعاست. در این روستا آسمان آبیست و در دور دست جنگل‌های بلوط و ممرز و کوهسار به چشم می‌خورد.
 

11-روستای ابیانه

 

در ۴۰ کیلومتری شمال غربی شهرستان نطنز، در دامنه کوه کرکس، روستایی به نام ابیانه واقع شده است. این روستا را به سبب اعتبار آثار و بناهای تاریخی پرتنوعش، باید از زمره استثنایی ‏ترین روستاهای ایران به شمار آورد.
ابیانه نقطه ‏ای خوش منظره و خوش آب و هوا که دارای موقعیت طبیعی مساعد و نیز قدمت تاریخی چهار هزار ساله می باشد. در دوره صفویه، هنگامی که شاهان صفوی برای ییلاق به نطنز می ‏رفتند، بسیاری از نزدیکان آنها و درباریان ترجیح می ‏دادند در این روستا اقامت نمایند. در زبان محلی به ابیانه، ویونا (Viuna) می‌گویند. وی (Vi) به معنای بید و ویانه (Viyane) به معنای بیدستان است و دلیل انتخاب این نام، به گذشته ابیانه برمی گردد که سابق بر این، بیدستان بوده است. در طول زمان، ویونا به اویانه و سپس به ابیانه تغییر یافته است.

بافت ساختاری خانه های روستا، حلزونی شکل بوده که مربوط به سه دوره سلجوقیه، صفویه و قاجاریه می باشد. بیشتر خانه ها به شکل مکعب با درب و پنجره مشبک چوبی ساخته شده که به صورت پلکانی بر روی هم قرار گرفته است. ساختمان های کهن روستا، با پوششی از خاک سرخ رنگ، در شیب یکنواخت دامنه خاکستری کوه، چون شعله های رقصنده آتش بر دل خاکستر دیده می شود. این خاک سرخ، خاصیتی در بر دارد که هر چه باران بخورد محکم تر می شود.
زبان مردم ابیانه، فارسی با لهجه خاص ابیانه ‏ای است که با لهجه‏ های متداول در مناطق دیگر، بسیار متفاوت می باشد. پوشیدن لباس سنتی، هنوز هم میان اهالی این روستا رواج دارد و در حفظ آن تاکید و تعصب خاصی را از خود نشان می‏ دهند. مردان، شلوار گشاد و درازی از پارچه سیاه و زنها نیز از پیراهن بلندی از پارچه‏ های گلدار و رنگارنگ استفاده می نمایند. علاوه بر این، زن های ابیانه معمولا چارقدهای سفیدرنگی بر سر می گذارند.

 

12-روستای قروه

 

 

روستای قروه یکی از روستاهای استان زنجان محسوب می شود که دارای قدمت 3 هزار ساله بوده و گردشگران بسیاری هر ساله از آن بازدید می کنند.
روه روستای ساخته شده بر سنگی یکپارچه، منظره جالب توجه و منحصر به فرد است، این منظره شگفت انگیز در نزدیکی شهر ابهر واقع در استان زنجان خودنمایی می کند که بافت خاص این روستا هر نگاه زیبایی جویی را به خود می خواند.
این روستا از دو ویژگی قابل توجه برخوردار است، اول وجود مسجد جامع قروه که متعلق به دوره سلجوقیان است و تنها گنبد خانه به جای مانده است دوم وضعیت شکل گیری و ساخته شدن روستا که آثاری از اوایل دوران شکل گیری آن دیده نمی شود.
آن بخش از روستا که بر یک صخره یکپارچه ساخته شده و دارای وضعیتی به طور کامل خاص و قابل توجه است. به نظر می رسد قدمت این بافت به بیش از 200 سال برسد.

13-روستای مجارشین

 

 

مجارشین (یا میرزانشین) یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان گنبرف بخش مرکزی شهرستان اسکو واقع شده و در حدود ۶۵ کیلومتری کلان‌شهر تبریز قرار گرفته است. جمعیت این روستا درحال حاضر ۱۳۰۰ نفر می‌باشد.
کوه اوریان (اوریان داغی) مرتفع ترین نقطه روستا می‌باشد که ارتفاع قله آن ۲۸۵۰ متر می‌باشد.
««مجارشین»، در اصل «میرزانشین» (میرزه رشین) و به معنای اقامتگاه امیرزادگان و بزرگان بوده است.
یکی از مناطق تاریخی روستا، گورستان تاریخی مجارشین هست که در آن سنگ قبرها دارای نوشته‌هایی به زبان عربی هستند که نشان دهنده رواج نوشتن زبان عربی در زمان‌های دور در این روستا می‌باشد. این گورستان نیز از آثار به جا مانده از دوران‌های تاریخی پس از اسلام می‌باشد.

 

14-روستای کنگلو

 

 

کَنگِلو، روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان سوادکوه در استان مازندران ایران. این روستا روستایی کوهستانی و گردشگری است و قلعه کنگلو به عنوان قلعه ای تاریخی و به جا مانده از دوران ساسانی در این روستا قرار دارد. منطقه تفریحی و چشمه برارده از توابع روستای کنگلو به‌شمار می‌رود.

15-روستای ونایی

 

 

ونایی روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان بروجرد در استان لرستان است.
این روستا در ۱۲ کیلومتری شمال غربی شهر بروجرد در منطقه‌ای کوهستانی قرار گرفته، در تنگه‌ای بین دو کوه بلند برآفتاب و کوه گرین که آب و هوایی کوهستانی دارد. زمستان‌های آن سرد و پر برف و تابستان‌هایش خنک و معتدل است. جنوب ونایی را دشت کوچکی تشکیل می‌دهد که به دلیل وجود آب فراوان، کشاورزی در آن رونق دارد. چشمه‌سارهای متعددی مانند سراب سفید و سراب پنبه از دامن کوه‌های این منطقه می‌جوشد که منبع اصلی آب آشامیدنی شهر بروجرد است.