خیابان های زیبای برلین،پایتخت ژرمن ها
برلین،آلمان
برلین روی دشت بزرگی از زمین‌های هموار شمال آلمان قرار دارد
مساحت این شهر 899 کیلومتر مربع است و 38 کیلومتر آن از شمال به جنوب و 45 کیلومتر از شرق به غرب امتداد یافته است.
میانگین ارتفاع آن از سطح دریا 34 متر ثبت شده که این اختلاف ارتفاع بسیار ناچیز است. بلندترین ارتفاع (115متر) به دو تپه مصنوعی توفلسبرگ و ماگلبرگ مربوط می‌شود که هر دو از قلوه سنگ‌های برجسته ساخته شده‌اند. طبیعت دل‌انگیز این شهر آب و هوایی قاره‌ای دارد و بادهایی که از اقیانوس اطلس به این سو می‌وزد بر این شهر تاثیر گذار است.
24 درصد از مساحت شهر را جنگل‌ها و دریاچه‌های زیبا پوشانده، دره رود اسپری که از شرق تا غرب امتداد دارد و به میزان 197 کیلومتر در رودخانه‌ها و کانالهایی که قابل کشتیرانی، سهیم است.نکته قابل توجه ساختار شهری برلین است.
47درصد از زمین‌های این شهر دارای کاربری‌های متفاوت است، 8 درصد برای زیر سازه‌های ترافیکی در نظر گرفته شده و 43درصد برای فضای سبز و چشم‌اندازهای طبیعی مطرح است که از این میزان 17 درصد آن به جنگل‌ها، 12 درصد به پارک‌ها، 7درصد به اراضی کشاورزی و 7درصد به دریاچه‌ها اختصاص دارد. 20درصد فضای باز نیز بعنوان زمین‌های جان پناه جهت بلایای طبیعی در اطراف شهر قرار دارد.
بر اساس آمارهای نفوس و مسکن این شهر، جمعیت پایتخت آلمان 5/3 میلیون نفر است که با این اوصاف می‌توان برلین را بزرگترین شهر آلمان به حساب آورد. این شهر یکی از 16 ایالت‌های فدرال جمهوری آلمان محسوب می‌شود.
شهردار این شهر از موقعیتی بی نظیر برخوردار است و خدماتی دریافتی او هم سطح امکانات رئیس یک شهر یا یک نخست وزیر است. وزیران ایالتی و رئیسان محلی همانند نمایندگان مجلس سنا در مجلس فعال هستند. شهرداری برلین را می‌توان به صورت یک هسته متمرکز تصور کرد که از 23 زیرمجموعه تشکیل شده است.
در میان دو شهر پاریس از غرب و مسکو از شرق برلین در این راستا به عنوان بزرگترین شهر صنعتی محسوب می‌شود. از 5/1 میلیون شهروندی که در این شهر آماده به کار هستند؛ تقریبا 50درصد در مراکز وابسته به صنایع مختلف مشغول به کارند. 15 درصد از طریق داد و ستد روزگار می‌گذرانند؛ 13درصد در صنعت و 12درصد در ادارت دولتی فعالیت می‌کنند.
مهندسی سیستم‌های الکتریکی بزرگترین بخش صنعتی در این شهر به شمار می‌آید که 4/31درصد از نیروهای کاری را به خود اختصاص داده است. از دیگر بخش‌های بزرگ صنعتی که دستی در اقتصاد این شهر دارند می‌توان صنایع مکانیک؛ خودروسازی؛ شیمی؛ مواد غذایی و پژوهش و فن آوری را نام برد.
وحدت شرق و غرب برلین چالش‌های بزرگی را در مسائل شهری و برنامه‌ریزی‌های منطقه‌ای به وجود آورد. قبل از سال 1990 می‌توانستند برای هر منطقه در شهر برنامه‌ای را مد نظر قرار دهند و شهر بدون محدودیت اما منظم گسترش یافته بود.
بعد از اتحاد دو آلمان در حال حاضر نقشه زمینهایی که دارای کاربری است برای همه شهر مذکور به صورتی واحد وجود دارد. اکثر نقشه‌ها بر روی ساختمانهای جدید و بازسازی خانه‌های تکامل یافته متمرکز شده است. از سویی دیگر طرحهای مفید برای جلوه بخشیدن به مناظر طبیعی و دورنمای شهر در نظر گرفته شده است.
در خصوص مسائل شهرسازی پروژه‌های موجود بیشتر حول محور استقرار مجدد بناها، زیرساختهای ساختمانها، گسترش بزرگراه‌ها و توسعه مراکز صنعتی دور می‌زند.
دو شهر براندنبورگ و برلین کمکی بزرگ در خصوص پیشبرد اهدافی که به صورت نامتمرکز و اشباع شده موانع توسعه را مهار می‌کنند، برای کشور آلمان به حساب می‌آیند.
در زمینه حمل و نقل عمومی اساس سیاست شهری در راستای توسعه متروهای موجود بنا گردیده است که این امر مردم را تشویق می‌کند تا از وسایل نقلیه عمومی بیشتر استفاده کنند و این امرحفظ بیشتر منافع ملی را در پی خواهد داشت
حقایقی درباره برلین
۱. پیدایش شهر در منطقه‌ی فعلی برلین به قرن ۱۲ میلادی بازمی‌گردد.
۲. شهر برلین چه از لحاظ مساحت و چه از لحاظ جمعیت دومین رتبه را در اتحادیه‌ی اروپا به خود اختصاص داده است.
۳. در زبان آلمانی کلمات بسیاری به واژه‌های (ow)، (itz) و (in) ختم می‌شوند. نام «برلین» (Berlin) نیز مختوم به عبارت (in) است. برای قسمت ابتدایی آن نیز واژه‌ی آلمانی (Ber) یا (Bär) به معنای «خرس» است که اشاره به نماد این منطقه دارد.
۴. شهر برلین در شمال شرق کشور آلمان و در منطقه‌ی فلاتی آن قرار دارد. رودخانه‌ی شرقی-غربی «اسپری» (Spree) در این منطقه واقع شده است. این رودخانه به رودخانه‌ی «هافل» (Havel) که مجموعه‌ای از چند دریاچه‌ی کوچک و بزرگ است، سرازیر می‌شود.
۵. آب و هوای برلین به دلیل موقعیت جغرافیایی از اختلاف دمای بسیاری در طول سال برخوردار است. با تابستان‌های نسبتا گرم و بعضا مرطوب و زمستان‌های سرد، این شهر از میانگین دمای ۲۴ درجه در روزهای گرم سال و همین‌طور میانگین دمای صفر درجه در روزهای سرد سال بهره‌مند است.
۶. برلین از نظر فضای سبز از رکورددارهای جهان است. ۴۴٪ از مساحت این شهر را محوطه‌های جنگلی و پارک‌های کوچک و بزرگ تشکیل داده‌اند.
۷. با بیش از ۱۷۰۰ پل، تعداد پل‌های شهر برلین از ونیز هم بیشتر است. البته با ۱۸۰ کیلومتر مسیرهای قایقرانی و دریایی این تعداد چندان هم دور از انتظار نیست.
۸. شهر برلین از جمعیتی نزدیک به ۴ میلیون نفر برخوردار است.
۹. برلین میزبان ۵۰۰ هزار شهروند خارجی از ۱۸۵ ملیت مختلف است. به بیانی دیگر از هر ۴ نفر تنها یک نفر در این شهر متولد شده است. مردم کشورهای ترکیه، لهستان و سوریه به ترتیب بیشترین شهروندان خارجی برلین را تشکیل می‌دهند.
۱۰ دین غالب مردم برلین مسیحیت است. در حالی که اسلام و یهودیت به ترتیب در جایگاه‌های بعدی قرار می‌گیرند.
۱۱. در سال ۱۹۶۱ بود که پس از قطعی شدن جدایی دو بخش آلمان، ساخت دیوار برلین آغاز شد. این دیوار ۱۴۰ کیلومتری تا سال ۱۹۸۹ و رخ دادن انقلاب مردمی پابرجا بود و یک سال پس از فروپاشی آن دو آلمان به طور رسمی متحد شدند.
۱۲. شهر برلین با توجه به عقبه و قدمت خود میزبان بسیاری از بناهای تاریخی است. از خانه‌های اپرا و قصرهای این شهر گرفته تا خیابان‌های آن، همگی گواه این مورد هستند. از طرفی ۳ اثر «جزیره موزه» (Museum Island)، «قصر و پارک سانسوسی» (Sanssouci Palace and Parks) و «خانه‌ی مدرنیسم» (Modernism Housing)، برای این شهر در سازمان یونسکو به ثبت رسیده‌اند.
۱۳. شهر برلین با وسعتی ۹ برابر شهر پاریس، بلندترین بنای آلمان را نیز در خود جای داده است. برج مخابراتی برلین با ۳۶۸ متر ارتفاع یکی از بزرگترین سازه‌های قاره‌ی سبز محسوب می‌شود. این برج به عنوان یکی از جاذبه‌های برلین بیش از یک میلیون بازدیدکننده را سالانه به خود می‌بیند.
۱۴. اقتصاد برلین عموما بر اساس صنایع های تک و تکنولوژیک، ماشینی و پژوهشی است.
۱۵. سیستم حمل و نقل عمومی برلین از پیشرفته‌ترین نمونه‌ها در سطح جهان است. برای اطلاع از این موضوع کافی است بدانید که با برخورداری از ۱۳۰۰ اتوبوس شهری نزدیک به ۳۰۰ هزار کیلومتر مسافت در هر روز طی می‌شود. از طرفی قطارهای شهری برلین با بهره‌مندی از ۴۷۰ کیلومتر مسیر و بزرگترین ایستگاه اروپا، از بهترین‌های جهان هستند.
۱۶. متروی برلین در اوایل قرن ۲۰ و در سال ۱۹۰۲ تاسیس شد. هم‌اکنون متروی این شهر از ۱۷۰ ایستگاه در ۱۰ خط خود بهره می‌برد.
۱۷. شهر برلین بیش از ۱۸۰ موزه در زمینه‌های گوناگون را در خود جای داده است. همین موزه‌ها بهانه‌ای است برای ۱۵ میلیون گردشگری که به طور سالانه به این شهر سفر می‌کنند.
۱۸. یکی از ویژگی‌های شهر برلین هنرهای خیابانی آن نظیر گرافیتی است. در سال گذشته در حدود ۱۲ هزار متر مربع آثار خیابانی در این شهر کشیده شد. همین امر هزینه‌ای ۳۵ میلیون یورویی را برای پاک‌سازی این آثار در پی داشت.
۱۹. بزرگترین گالری فضا باز جهان در برلین قرار دارد. گالری «ایست ساید» (East Side) با ۱۰۱ اثر از هنرمندان ۲۱ کشور مختلف بر روی ۱۳۰۰ متر از دیوار برلین، بزرگترین گالری فضا باز جهان محسوب می‌شود.
۲۰. برای آخرین مورد جالب است بدانید که بیش از ۳۰٪ از زندانیان این شهر به دلیل عدم خرید بلیت‌های خدمات گوناگون در زندان به سر می‌برند!
خیابان های زیبای برلین
خیابان اونتر دن لیندن
«اونتر دن لیندن» (Unter den Linden) بلواری در منطقه مرکزی «میته» (Mitte) است. این خیابان از کاخ شهر تا «دروازه براندنبورگ» امتداد داشته و نامش را از درختان لیمویی که در کنار پیاده‌رو چمنی کاشته شده‌اند گرفته است. این خیابان جاذبه‌های مختلف برلین را به هم پیوند می‌دهد. در گذشته، قبل از اینکه پایتخت به دو قسمت تقسیم شود، این خیابان طولانی یکی از شاهراه‌های اصلی به حساب می‌آمد. بعد از فرو ریختن دیوار برلین اینجا توانست اهمیت خود را بازیابی کند.
خیابان تاونتزین
«خیابان تاونتزین» (Tauentzienstraße) از خیابان‌های خرید اصلی قسمت غربی شهر برلین است. طول این خیابان از ۵۰۰ متر تجاوز نمی‌کند ولی بین دو میدان مهم قرار دارد: «ویتن برگ پلاتز» (Wittenbergplatz) در شرق و «برایتشاید پلاتز» (Breitscheidplatz) در غرب. در نهایت هم این مسیر با بلوار کورفورشتندام ادامه پیدا می‌کند. این خیابان عریض را به سبک بلوارهای پاریسی ساختند. در دوران جنگ سرد، اینجا به مرکز تجاری برلین غربی بدل شد.
خیابان فردریش
«خیابان فردریش» (Friedrichstrasse) یکی از خیابان‌های مهم فرهنگی و خرید در برلین مرکزی است که هسته اصلی محله‌ای به همین نام را هم شکل می‌دهد. این خیابان از قسمت شمالی منطقه میته قدیمی آغاز شده و به سمت «هالشس تور» (Hallesches Tor) امتداد می‌یابد. این قسمت از مرکز شهر به خاطر خانه‌های شیکش شهرت دارد. خط شش متروی برلین زیر این گذرگاه مهم حرکت کرده و در زمان جنگ سرد هم دیوار برلین آن را دو قسمت کرد.
فرانکفورتر آلی
«فرانکفورتر آلی» (Frankfurter Allee) یکی از قدیمی‌ترین خیابان‌های برلین بوده و «کارل مارکس آلی» (Karl-Marx-Allee) را از «فرانفورتر تور» (Frankfurter Tor) به سمت شهر فرانکفورت توسعه می‌دهد. این خیابان حدود ۳.۶ کیلومتر طول دارد. خط پنج متروی برلین هم از زیر این خیابان حرکت کرده و چند ایستگاه در امتدادش دارد.
خیابان کارل لیبکنخت
«خیابان کارل لیبکنِخت» (Karl-Liebknecht-Straße) یکی از خیابان‌های بزرگ در میته مرکزی است که نامش را از یکی از مؤسسین حزب کمونیسم آلمان گرفتند. این خیابان اونتر دن لیندن را به «پرنزلوئر آلی» (Prenzlauer Allee) پیوند می‌دهد و به مرزهای شمالی شهر نزدیک می‌شود. اگر چه برخی قسمت‌های خیابان به دوران قرون وسطی بازمی‌گردد اما بیشتر ساختمان‌هایش در دهه ۱۹۶۰ ساخته شدند.
خیابان کورفورشتندام
«کورفورشتندام» (Kurfürstendamm) یکی دیگر از خیابان‌های بسیار متمایز شهر برلین به شمار می‌رود که در امتداد اونتر دن لیندن کشیده شده است. این خیابان یکی از بهترین نواحی خرید هم محسوب می‌شود. کورفورستندام از کلیسای یادمانی «کایزر ویلهلم» (Kaiser Wilhelm) آغاز شده و تا سه کیلومتر به سمت غرب ادامه می‌یابد. قدمت اینجا به قرن شانزدهم بازمی‌گردد اما اوج شهرتش از اواخر قرن نوزدهم و اوایل بیست اتفاق افتاد. روشن‌فکران و هنرمندان زیادی در آن دور هم جمع می‌شدند و خیلی زود تئاتر‌ها، کافه‌ها و کلوب‌های شبانه مختلف در امتدادش شکل گرفتند.
خیابان ویلهلم
«خیابان ویلهلم» (Wilhelmstrasse) یک شاهراه بزرگ در میته مرکزی بوده و تا سال ۱۹۴۵ مرکز دولت شناخته می‌شد. ابتدا «پادشاهی پروس» و سپس «ژرمن رایش» از آن استفاده می‌کردند. نام این خیابان به طور کلی با وزارت امور خارجی آلمان برابر شده است. خیابان ویلهلم با «خیابان لایپزیگر» (Leipziger) و «میدان پوتسدامر» هم تقاطع دارد.
خیابان ابر
«خیابان اِبِر» (Ebertstraße) در جهت شمالی-جنوبی امتداد یافته و از دروازه براندنبورگ تا میدان پوتسدامر کشیده شده است. اگر به سمت جنوب در آن حرکت کنید به پارک جنگلی بزرگ «تیرگارتن» (Tiergarten) خواهید رسید. این خیابان خط دیوارهای قرون وسطایی دژ پروسی شهرک برلین را دنبال کرده و بعد از فرو ریختن دیوارها به شکل خیابان در آمد.
کارل مارکس آلی
این خیابان یک بلوار یادمانی سوسیالیستی است که بین سال‌های ۱۹۵۲ تا ۱۹۶۰ ساخته شد. امروزه این بلوار به نام کارل مارکس شهرت یافته و البته نباید آن را «کارل مارکس اشتراسه» در منطقه «نویکولن» (Neukölln) اشتباه گرفت. در امتداد این خیابان آپارتمان‌هایی شیک و بزرگ برای کارگران، مغازه‌ها، رستوران‌ها، کافه‌ها، یک هتل توریستی و سینمایی بزرگ ساخته بودند. کارل مارکس آلی حدود ۲ کیلومتر طول داشته و با ساختمان‌هایی بزرگ به سبک کلاسیک سوسیالیستی از اتحاد جماهیر شوروی احاطه شده است.
خیابان لایپزیگر
این خیابان هم از دیگر شاهراه‌های اصلی میته مرکزی به شمار می‌رود. آغاز آن را در میدان لایپزیگر باید پیدا کرد و در نهایت هم در میدان پوتسدامر در غرب به پایان می‌رسد. لایپزیگر از دوران باروکی در شهر وجود داشته و ساختش به سال ۱۶۸۸ بازمی‌گردد. بخش‌های زیادی از آن در جنگ جهانی دوم ویران و ارتباط شرقی-غربی هم بعد از ساخت دیوار برلین قطع شد. امروزه در قسمت غربی این خیابان ابعادی تاریخی از آن حوالی را می‌توانید تماشا کنید. یک خط تراموا هم از میدان «الکساندر پلاتز» (Alexanderplatz) تا پوتسدامر کشیده شده است.
مطالب مرتبط :
جالب ترین و زیباترین هتل های آلمان برای اقامت کدام‌اند؟
مشهورترین قصر های تاریخی آلمان
